Tour de Woerden: Zegveld
Op een mooie vrijdagmorgen hebben Lia en Simon het prachtige Zegveld bezocht. Een impressie.
Rond de klok van 9 uur arriveren we op de Rondweg. We zijn te gast bij Bert en Marleen de Groot van boerderij De Lagebroek. Via het leuke kaaswinkeltje met een fors aantal bekers die in de loop der jaren gewonnen zijn, lopen we door naar de kaasmakerij waar Marleen al druk aan het “ kazen” is. Echte boerenkaas, en nog wel van een bijzonder formaat (de specialiteit is een boerenkaas van maar liefst 60 kilo!). Terwijl de wei wordt afgevoerd, verschijnt de eerste wrongel. De wei is de waterige vloeistof die ietwat zoetig smaakt. Deze wordt afgevoerd naar een tank en mag daar nog even door zuren. De varkens zijn er namelijk dol op. Direct horen we al een stukje circulair boeren, immers weggooien is zonde want er zitten nog veel voedingsstoffen in.
Nadat we een poos over de dagelijkse bezigheden gepraat hebben, horen we dat de koffie klaar staat. Onder het genot van een heerlijk bakkie koffie schuift ook Bert aan. Er komen veel zaken aan de orde, zoals het verduurzamen van het dak (wat vol ligt met 1700 zonnepanelen) en de moeite die dat kost. Stroom opwekken is interessant omdat het dak daarmee een dubbel doel heeft. Echter Stedin moet wel het nodige doen, en er moest o.a. een nieuw transformatorhuis worden aangeschaft en geïnstalleerd. Om die reden zijn er diverse boeren die wel graag willen, maar het door Stedin niet of met heel veel tijd en moeite pas mogelijk is. Een leerpuntje voor het debat rond energieopwekking, hoe realistisch is het om alle daken vol te leggen als het net het niet aankan? Ook denkt men aan een kleine windmolen om de energiebehoefte ‘s nachts te kunnen invullen. De wens is om toch net wat hoger dan de huidige 15 meter te kunnen, die lijkt wat arbitrair gekozen te zijn en zou wellicht best naar 25 meter kunnen?
Een ander onderwerp is het waterpeil. Voor het dorp is een hoog waterpeil beter (dan staan de palen niet droog) maar daarmee zijn de weilanden soms niet meer begaanbaar. En verliest het de functie van waterbuffer. Een laag waterpeil is echter ook niet alles, want de veengrond klinkt sneller in en dat levert op termijn ook problemen op. Samen met het waterschap wordt er dus goed gekeken naar de ideale mix.
Terwijl we terug rijden naar Zegveld dorp, zien we diverse grote stallen met zonnepanelen en een nieuw trafo huis, maar ook stallen waar dat (nog?) niet het geval is.
Bij de familie Verburg staat opnieuw koffie klaar. Aart en Alie hebben een veelheid aan onderwerpen voorbereid. En de Zegveldse roots van Simon en de Rietveldse roots van Lia blijken toch niet genoeg te zijn, want we horen ineens over een sloot naar Woerden die alhier “de langzaam” wordt genoemd. Zo zie je maar, een mens is nooit te oud om wat te leren.
We spreken over de wens om een wandel/fietsroute “ rondje Zegveld” aan te leggen, zodat jong en oud gemakkelijk een stukje kan bewegen. Door corona waren er weinig activiteiten, maar gelukkig is de stichting Welzijn Woerden weer gestart met activiteiten in de Milandhof. Een locatie waar het dorp terecht trots op is. Een lokale ondernemer die veel mogelijk maakt.
Een belangrijk aandachtspunt is de zorg om ruimte voor ondernemers te krijgen. De afgelopen jaren zit alles op slot op het industrieterrein Nijverheidsbuurt en vertrekken ondernemers naar Woerdense Verlaat. Dat kost niet alleen werkgelegenheid maar ook de supermarkt verliest omzet, de verenigingen sponsoring etc. In een klein dorp heb je elkaar hard nodig! Zeker als er ook woningnood is, doordat de ouderen niet terecht kunnen in een appartement. Gelukkig is er nu wel zicht op woningen in plan Weidz en gaat eerdaags ook de bouw van de Pionier van start.
Met een lekker stukje kaas in de tas vertrekken we naar de firma Kruijt aan de Nijverheidsbuurt. We bekijken het industrieterrein met achteraan de locatie voor de polsstokvereniging. Wat een geweldig succes is dit, voor jong en oud is er wat te doen en geniet iedereen van sporten of kijken. Bij binnenkomst bij Kruijt merken we het al direct, hier wordt professioneel gewerkt. Medewerkers en bezoekers moeten zich inschrijven en de hygiëneregels in acht nemen.
Eigenaar Leen Kruijt, zijn zoon Ivo en bedrijfsleider Maicel Angenent ontvangen ons in een prachtige ruimte met zicht op de polder. Ook zien we oude foto’s van hoe het ooit allemaal begon met vader Izak Kruijt die kaashandelaar was. Honderden tonnen kaas worden hier wekelijks veredeld. Kazen met een scheurtje of kneusje krijgen een tweede leven door het proces van ontkorsten te volgen en daarna naar de industrie te gaan. We spreken ook over de uitbreidingsplannen. Er mag naar voren gebouwd worden, maar we vinden het wel gek dat er niet naar achteren gebouwd mag worden, omdat dit veel logischer lijkt. Juist aan de voorzijde zou er ruimte kunnen komen voor een bedrijfsverzamelgebouw waarmee Zegveldse ondernemers ook blij zouden zijn. Over een jaar of 2 is het de bedoeling om ook een naastgelegen pand te betrekken, zodat de locatie in het dorp die ook nog in gebruik is ingezet kan worden voor woningbouw. Wat ons betreft zou dat een prima ontwikkeling zijn, maar we hebben dan wel medewerking van de provincie nodig. De groenstrook tussen de Nijverheidsbuurt en de locatie “ Loenen” (zoals het in de volksmond nog steeds heet) zou wellicht ook een optie zijn.
Aan het eind van de ochtend verlaten we Zegveld weer. Het was gezellig en nuttig, en we gaan naar huis met de nodige zaken waar we in ons verkiezingsprogramma dankbaar gebruik van kunnen maken. Bert en Marleen, Aart en Alie, Leen, Ivo en Maicel dank voor jullie openheid en gastvrijheid!
Lia en Simon
